Mama niepełnosprawnego dziecka

„”Kiedy planuje się mieć dziecko to jest tak jakby się planowało wspaniałe wakacje we Włoszech.
Po miesiącach oczekiwania ten dzień nadchodzi.
Samolot ląduje.
Stewardesa przychodzi i mówi:
„Witamy w Holandii.”
W Holandii? – pytasz. – Jak to w Holandii? Ja miałam lecieć do Włoch!
Ja powinnam być we Włoszech!
Całe życie marzyłam o wyjeździe do Włoch!
Ale była zmiana planu lotu. Samolot wylądował w Holandii.
I tu musisz zostać.
Najważniejsze, że nie zabrano cię do jakiegoś okropnego, brudnego miejsca, pełnego zaraz, głodu i chorób.
To jest po prostu inne miejsce.
Musisz kupić nowy przewodnik.
Musisz nauczyć się nowego języka.
I spotkasz wiele osób, których gdzie indziej byś nie spotkała.
To jest po prostu inne miejsce.
Jest powolniejsze.
Mniej rzucające się w oczy niż Włochy.
Po jakimś czasie, kiedy złapiesz oddech i rozejrzysz się dookoła, zauważysz, że Holandia ma piękne wiatraki,
Holandia ma tulipany.
Holandia ma nawet Rembrandta.
Ale każdy, kogo znasz, jest „zajęty” wyjazdami do Włoch, i wszyscy chwalą się, jak wspaniale spędzili czas we Włoszech.

I do końca życia Ty będziesz mówić:
„tak, ja tam miałam pojechać; ja tak planowałam.”
Ale jeżeli spędzisz całe swoje życie, użalając się nad tym, że nie pojechałaś do Włoch, nie będziesz mieć czasu, aby docenić piękno i osobliwość Holandii.”
…
Autorką eseju „Witamy w Holandii” jest Emily Perl Kingsley, amerykańska pisarka, matka Jasona, który urodził się z zespołem Downa.  Tekst ten Kingsley napisała w roku 1987 jako refleksję po latach wychowania syna.